Bolas de boniato fritas

El boniato no es sexy. No nos engañemos. Podría serlo, dado su forma, pero no lo es.

Podéis pensar que soy una persona con perjuicios, que quién soy yo para calificarlo sólo por su aspecto exterior, que todo es relativo y que parto de anclajes y creencias culturales que me impiden ver su belleza en todo su ser. Y posiblemente es así, porque el boniato en muchas culturas es un tubérculo apreciado que da mucho juego. Pero por mucho juego que de, yo no le veo el sex appeal.


El boniato para mi conlleva una connotación de inverno, de tardes oscuras y de empacho con castañas. Y esto es porque en mi tierra, Cataluña, el boniato está íntimamente ligado con la fiesta de la Castañada que se celebra el 31 de Octubre y se come asado con castañas y los panellets.

¿Y que culpa tiene de eso el boniato? Ninguna. Por lo tanto, he decidido romper mis creencias y empezar a emplearlo de otras maneras. Redescubrirlo.

Bali es una de esas culturas donde el boniato se consume bastante. Un país tropical al que no se le puede relacionar con noches de invierno y oscuras. Además, le concedo que su carne es dulce y carnosa. Y por lo tanto en cierta manera algo de carnal sí que tiene. Total, si es por aspecto, lo redondeamos y punto no?



Albóndigas de boniato frito con azúcar de palma


Ingredientes:

Una vez más quizá nos cueste encontrar alguno de los ingredientes, al ser una receta balinesa. En este caso el ingrediente "complicado" es el azúcar de palma, que más que azúcar parece una melaza. Yo lo encontré en una tienda dietética. Pero creo que se puede sustituir por una melaza, miel, sirope sin problema.

500 g de boniato cocido (puede ser hervido,al microondas o en este caso al horno. Yo lo he comprado ya hecho en el mercado porque como os comento aquí es época de boniatos y se encuentra ya hecho, pero al horno es tan simple como limpiarlo, envolverlo en aluminio y hornearlo  a 150º durante 40 minutos más o menos)
Sal
100 g de azúcar de palma
Semillas de sesámo blanco
Aceite vegetal para freír
Harina de arroz para rebosar

Una vez tenemos el boniato cocido lo pelamos y sacamos la pulpa que mezclaremos con una cucharada pequeña de sal (en la receta original es una cucharada sopera, pero a mi me parece demasiado). Tenemos que conseguir la textura de una masa.

En un plato pondremos harina de arroz para ayudarnos a darles forma de albóndiga. Y en otro plato pondremos las semillas de sesámo. Cogemos un poco de masa y le damos forma de albóndiga rebosandolo con la harina de arroz. Y vamos haciendo tantas bolas como nos de la masa. Tienen que ser pequeñas, no muy grandes. Una vez tenemos todas las albóndigas, le haremos un agujero en el centro presionando con el pulgar. Introduciremos en el centro del agujero el azúcar de palma, unos 10 g. Y volveremos a cerrar y darles forma redonda. Ahora los rebosaremos con las semillas. Para que os sea más facil podéis ayudaros mojándoos un poco las manos.

Calentamos aceite vegetal en un cazo y freímos de dos en dos o tres en tres las albóndigas. Es vuelta y vuelta, solo lo justo para dorarlos.

Y ya lo tenemos, una forma diferente de consumir los boniatos. ¿Qué os pareció?


9 comentarios

  1. Quina recepta tant xula! I tot i que he rigut molt amb la teva explicació de si tenen o no sex appeal... hahahaha estic totalment d'acord amb tu! Són molt bons, pero de sexy no en tenen res, pobrets! O almenys per mi tampoc ho són gaire... ;D

    M'ha agradat molt la recepta, perquè és cert que acostumem a fer-los sempre igual i en altres cuines s'utilitza per fer moltes altres elaboracions que va bé de descobrir i provar. Han de quedar boníssims cuinats així i la recepta es veu força senzilla i ràpida de fer, així que a veure si sorprenc a tothom preparant-los algun dia d'aquests :)

    Una abraçada bonica i bon cap de setmana!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sí, pobrets, no són gaire afavorits, je,je. Estic amb ganes de probar coses que portin productes de temporada i evitar en la mesura del que pugui evitar transports amb avions dels ingredients. A més així m'he de trencar el cap per fer coses diferents :-) De fet tinc unes ganes de fer coses! Un petonàs bonica!

      Eliminar
  2. Pues sí, yo también lo relaciono al frío y así es otra forma de tomarlo que está bien rico.

    besos

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sí, me resulto curioso ver cómo lo cultivaban allí. Pero está bien rico como dices, en sopa por ejemplo también

      Eliminar
  3. Home, afavorits no són, pero m'encanten! Has probat a tallar-lo y fregir-lo como si fossin patates fregides??
    petons

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ostres sí! Són molt bons fets com patates fregides! Per Holanda com els consumiu?

      Eliminar
    2. Doncs no sé, suposo que al forn. Jo es que no em fixo gaire a la cuina holandesa, que per altre banda no es que sigui molt extensa. El que hi han cops que em costa trobar-los al mercat i si hi han son blancs i els blancs no m'agraden.
      petons

      Eliminar
  4. Sexy, propiamente, pobrecito boniato, no es. Pero rico sí, y mucho. Yo lo redescubrí en un bundt cake de boniato y me resultó maravillante, vamos que me quedé con ganas de seguir usando boniatos en dulce. Esta idea tuya, me encanta, aunque freír... me cuesta mucho, yo soy más de encender el horno.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. No, nosotros no somos tampoco mucho de fritanga. Pongo el aceite justo para no tener que pelarme con la sarten para limpiarla. De hecho me asusto cuando realmente necesito poner cantidades grandes. El boniato en cakes todavía no lo he probado pero no dudo que tiene que estar delicioso. En Estados Unidos se utiliza bastante. Un beso Ana

      Eliminar